رابطه بین سازگاری زناشویی والدین ورابطه والد-فرزندی باعزت نفس ومهارت های اجتماعی نوجوانان

هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط سازگاری زناشویی والدین ورابطه والد- فرزندی باعزت نفس ومهارت های اجتماعی نوجوانان بود. روش: شرکت کنندگان پژوهش حاضر 275 دانش آموز (150 دختر و 125 پسر) پایه های اول و دوم دبیرستان های منطقه هشت شهر تهران ووالدین آنها بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس رابطه والد- فرزندی(pcrs) ،پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ وپرسشنامه مهارت های اجتماعی(tiss) رادانش آموزان ومقیاس سازگاری زناشویی(das)را والدین این دانش آموزان تکمیل کردند. به منظور پیش بینی هر یک از متغیرهای ملاک توسط رابطه والد- فرزندی وسازگاری زناشویی والدین از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که سازگاری زناشویی والدین رابطه مثبت و معنی داری با کیفیت رابطه والد- فرزندی، عزت نفس بالا و مهارت های اجتماعی نوجوانان دارد و آنها را به طور مثبت پیش بینی می کند. همچنین کیفیت رابطه والد- فرزندی باعزت نفس ومهارت های اجتماعی نوجوانان رابطه مثبت و معنی دار داشته و پیش بینی کننده مثبت آنها می باشد. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن است که هرچه سازگاری زناشویی والدین بالاترباشد کیفیت رابطه والد - فرزندی در نوجوانان بالاتراست وبه این دلیل که سازگاری زناشویی بارابطه والد-فرزندی ارتباط مثبت معنی داردارد ،وهمچنین روی هم تاثیر متقابل می گذارند،بابالارفتن سازگاری زناشویی کیفیت رابطه والد- فرزندی بالا می رود وبه دنبال این عزت نفس ومهارت های اجتماعی درنوجوانان افزایش می یابد.